Toen de oorlog in de Oekraïne begon wilde ik zo graag dat het stopte, zoals bij alle oorlogen. Bij mijn ouders heb ik de sporen van de oorlog gezien, daarom schreef ik de volgende tekst aan het begin van de lente.
Vrede graag
ik wil een baltsende fuut zijn
een Alice in Wonderland konijn zijn
de gehakkelde aurelia
een lied van Leonard Cohen zijn
halleluja’s zingen en
kruipen uit de angstsleur
de geur van de jasmijn zijn
en vliegen
in de neus
van de dictator
hij zal luisteren
de barstende tsaar
laat mij het fluisteren zijn
leg de wapens neer
de mensen gaan voor
laat de lente uw brein
doen smelten
weg het vermenigvuldigen van pijn
laat de tederheid van
een wapperend gordijn
de kamer in stromen
geuren van bloemen,
zachtgroene bomen
achter ondenkbare dromen aan
de heerszucht
laten
gaan
verdwijn
laat mij de afslag in het brein zijn
van de dictator
zeuren in zijn oor
zoemen en suizen
hear hear
hoor
dringt het door?
de vrede gaat voor.
ik wil de vrede zijn
de duif
wit
in het raamkozijn
die sierlijk roept
tot hier
dan met een zwier
op het hoekige hoofd rust
de hartenpijn kust
tot het smelt
het harnas wordt afgedaan
de ziel stamelt
ontdaan
verwonderd, verward
tot het moed verzamelt
om dat andere pad te worden, zijn
laat ons de vrede zijn
Kiki lente 22